piątek, 30 listopada 2012

KONKURS



Stwierdziłam, że(, aby blog się troszeczkę rozwinął,) przydałoby się zrobić jakiś mały konkursik. Tak więc ogłaszam, iż albowiem od dzisiaj (to jest 30.11.2012) do końca grudnia ( czyli 31.12.2012, do godziny 23.59) trwać będzie konkurs, którego nagrodą główną jest druga część Tuneli, "Głębiej".
A więc, regulamin konkursu:
1. Organizatorem konkursu jest autorka bloga (czyli ja, Alyss)
2. W konkursie mogą brać udział tylko osoby mieszkające na terenie Polski.
3. Osoby niezarejestrowane też mogą brać udział, tylko proszę o kontakt mailowy.
4. Zwycięzca zostanie poinformowany mailowo ok. 5 dni po zakończeniu konkursu. W przeciągu 4 dni od wiadomości o wygranej, proszę o adres zamieszkania, w przeciwnym wypadku główna nagroda przejdzie na osobę na drugim miejscu.
5. Miło by było, gdyby osoby biorące udział w konkursie na własnym blogu zamieściły informację o nim (podlinkowany).
6. Zwycięzcę wybierze autorka bloga, która nie jest stronnicza.
7. Proszę w komentarzu wyrazić chęć na udział w konkursie i swój adres mailowy.
8. Wszelkie wątpliwości, skargi i pytania proszę pisać na adres silvershadow61@gmail.com
Zadanie konkursowe:
W dzisiejszych czasach prawie nikt nie wierzy w magię i zjawiska nadprzyrodzone. Spróbuj przekonać taką osobę w to, że istnieje miasto podziemne, gdzie żyją ludzie tacy sami, jak my, tylko, że mają bardziej wykształconą technologię. Nie musi to być dużo, jeśli Wam się nie chce, po prostu piszcie to, co Wam przychodzi na myśl. W tym wypadku musicie przekonać autorkę bloga, która jest osobą niewiedzącą i niewierzącą w zjawiska nadprzyrodzone. (Na potrzeby konkursu, oczywiście.)
Życzę wszystkim powodzenia.

czwartek, 22 listopada 2012

Kto zwycięży? Straż? A może Zakon Chaosu?



Strażnicy Veridianu. Klucz
Autor: Marianne Curley
Tytuł oryginału: The Guardians of Time. The Key
Wydawnictwo: Jaguar
Ilość stron: 542
Moja ocena: 10/10
Seria: Strażnicy Veridianu

"-Światy są tak pełne tajemnic! Gdybyśmy odcięli się od nadziei, marzeń i wiary w rzeczy, których nie widzimy, życie straciłoby barwy."

Zakon Chaosu wzrósł w siłę. Lathenia, wciąż wściekła z powodu śmierci ukochanego Marduka, nie chce dłużej czekać i wypowiada Straży ostatnią bitwę. Stawką jest kontrola nad wszystkimi światami. Oszalała bogini nie cofnie się przed niczym, by zrealizować swój cel.
Członkowie Straży są w poważnych kłopotach- muszą odnaleźć zaginiony klucz, który pozwoli otworzyć zbrojownię w mitycznym Veridianie. Ale to nie jedyny problem. W ich szeregach ukrywa się zdrajca. Narastająca niepewność i podejrzliwość utrudniają Strażnikom skuteczne działanie. Zbliża się czas wypełnienia proroctwa, czas ostatecznego starcia z Lathenią. Kto ze Strażników okaże się akolitą Chaosu? Kto zdradzi w godzinie najwyższej próby?

Akcja powieści toczy się w małym miasteczku Angel Falls, w Australii. Pod ziemią niedaleko miasta znajduje się Veridian- starożytne miasto, w którym znajduje się broń.
[spoiler z poprzednich tomów]
 Siostrę Ethana zamordował Marduk- człowiek, który kiedyś należał do Straży, jednak zdradził, połowa jego twarzy została okaleczona. Chłopak miał wtedy kilka lat. Od tamtej pory jest szkolony przez Straż- osoby pilnujące porządku w przeszłości i strzegący jej przed żołnierzami Latheni. Każdy, kto do nich należy, ma jakieś moce, takie jak telekineza, czytanie w myślach, leczenie za pomocą dotyku. Ich przywódcą jest Lorian, także nieśmiertelny. Instruktorem Ethana jest Arkarian- błękitnowłosy długowieczny. Po kilku latach dołącza do niego Isabel, młodsza siostra jego byłego najlepszego przyjaciela Matta. Są wysyłani na wiele misji, których celem jest obrona poszczególnych osób z przeszłości. Wszyscy szukają Klucza, który otwiera skrzynię z pradawną bronią o wielkiej mocy przeznaczoną dla Wezwanych.
[koniec spoilera]

" A ostatnich wojowników dwóch przysporzy radości, ale i koszmarów. Ze środka intrygi jedno się wynurzy, a drugie z nasion zła utworzy. Dwójka triumfu zasmakuje, lecz jedno w swej śmierci go poczuje."

 Tym razem narratorami, a zarazem głównymi bohaterami są Matt i Rachelle. W tym tomie, trzecim, a zarazem ostatnim z trylogii, spełnia się Proroctwo mówiące o dziewiątce Wezwanych i ich losach. Ksiązka jest nieprzewidywalna, wydaje nam się, że już wiem, kto daną rzecz zrobił, a po chwili okazuje się, że to ktoś inny. Bardzo szybko się ją czyta(, tym bardziej, jeśli się czekało na ponad sześć miesięcy), wciąga tak, że dosłownie nie można się od niej oderwać (w moim przypadku nauczyciele zaczęli mi zwracać uwagę, że czytam na lekcji). Dużym plusem jest to, że autorka pisze w pierwszej osobie i opisuje dokładnie uczucia postaci. Pomimo, że pod koniec utworzyło się dużo par, to jest to tylko kilka, maksymalnie kilkanaście linijek opisu, więc nie przeszkadza nam to zbytnio, Marianne na szczęście super połączyła postaci pod względem charakterów.

"-Dlaczego to robisz?

-Ponieważ mi na tobie zależy- powiedział i zmarszczył brwi- Nie.

-Nie? Nie zależy ci?

- Chciałem powiedzieć, że robię to, ponieważ cię kocham."

 Jedno jest pewne- nie można się przy tej powieści nudzić. Idealnie jest też opisania broń i zdolności poszczególnych bohaterów. Niektóre pomysły są naprawdę genialne, można się niektórych rzeczy domyśleć tylko po dłuższym zastanawianiu się. Osobiście nie wpadłam na parę rzeczy, na które wpadli bohaterowie w dalszych rozdziałach. Bardzo miło zaskoczył mnie Matt, kiedyś niedowiarek, który jednak teraz bardzo się zmienił. Także inne rzeczy na jego temat mnie zaskoczyły, pozytywnie. (Więcej nie zdradzę, żeby nie psuć niespodzianki.)
 Według mnie jest to wspaniałe zakończenie serii, chyba nie zmieniłabym w nim niczego. Polecam tę książkę wszystkim, którzy kochają podróże w czasie, nadnaturalne zdolności i wartką akcję. Mam wielką nadzieję, że autorka na tej jednej serii nie spocznie i będzie pisać dalej.

sobota, 3 listopada 2012

U wuja Mortimera w domu

Opowieści Grozy Wuja Mortimera
 Autor: Chris Priestley
Tytuł oryginału: Uncle Montague's Tales of Terror
Wydawnictwo: Egmont
Ilość stron: 215
Moja ocena: 7/10

"Zostaw mnie w spokoju!- krzyknął z płaczem.
- Och, och- westchnął demon z fałszywym smutkiem.- Obawiam się, Tomciu, że nie mogę spełnić twojej prośby."

 Wuj Edgara mieszka w starym domu za lasem. Chłopiec jest pewien, że gdy biegnie do niego ścieżką przez zarośla, wiejskie dzieciaki obserwują go ukryte wśród drzew, ale nie zamierza okazywać strachu.
 Pewnego dnia wuj Edgara opowiada mu kilka niesamowitych historii, a na dowód, że każda z nich zdarzyła się naprawdę, pokazuje niezwykłe eksponaty: maleńką laleczkę, pozłacaną ramę, stary mosiężny teleskop... Jak wuj Mortimer wszedł w posiadanie tak ponurej kolekcji przedmiotów, na których ciąży straszna klątwa?
 Nie ma czasu na odpowiedź. Edgar musi wrócić do domu przed zapadnięciem zmroku... ale może odpowiedzi czają się właśnie w CIEMNYM LESIE?
 Przygotuj się na mrożące krew w żyłach odkrycie: to sam wuj Mortimer jest bohaterem zaskakującej i strasznej opowieści!

Myślałam, że co i rusz będą przechodziły mnie dreszcze przy czytaniu tej książki. Trochę się pomyliłam. Ogólnie pomysł na książkę i fabułę był świetny, historie pomysłowe, ale niektóre mogłyby być trochę straszniejsze. Owszem, były niektóre takie opowieści, które przejmowały mnie strachem, ale kilka z nich to żadne rewelacje. Autor mógłby do nich dopisać trochę straszniejszych momentów, jednak i tak ta książka mi się podobała. Styl pisania jest w miarę dobry, poza niektórymi fragmentami. Ze względu na ilość stron i czcionkę jest to powieść na jeden wieczór. Jest raczej adresowana do młodszej młodzieży, jednak szczerze mówiąc, to nie zaszkodzi jej przeczytać. Całkiem miłe oderwanie się od zwykłych książek.

piątek, 2 listopada 2012

Głodowe Igrzyska

Igrzyska Śmierci
Autor: Suzanne Collins
Tytuł oryginału: The Hunger Games
Wydawnictwo: Media Rodzinna
Ilość stron: 351
Moja ocena: 9/10
Seria: Igrzyska Śmierci

"-Wysadziłaś w powietrze ich zapasy?- szepcze.
-Wszystko bez wyjątku- odpowiadam.
-Musisz zwyciężyć.
-Zwyciężę. Teraz zwyciężę dla nas obu- obiecuję."

 Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się państwo Panem, z imponującym Kapitolem otoczonym przez dwanaście dystryktów. Okrutne władze stolicy zmuszają podległe sobie rejony do składania upiornej daniny. Raz w roku każdy dystrykt musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między dwunastym a osiemnastym rokiem życia, by wzięli udział w Głodowych Igrzyskach, turnieju na śmierć i życie, transmitowanym na żywo przez telewizję.
 Bohaterką, a jednocześnie narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą w jednym z najbiedniejszych dystryktów nowego państwa. Katniss po śmierci ojca jest głową rodziny- musi troszczyć się o młodszą siostrę i chorą matkę, a jest to prawdziwa walka o przetrwanie...

Powieść jest bardzo oryginalna, jednak Głodowe Igrzyska trochę mi przypominają walki gladiatorów, a Panem i sposób sprawowanej w nim władzy Polskę, która została wcielona do Związku Radzieckiego. Technika jest na szczęście dopasowana do czasów, styl ubioru (biorę pod uwagę Kapitol) jest bardzo dopracowany. Postacie są opisane jak należy, nie są idealne i mają swoje wady. Co do Katniss, to zauważyłam jedno niedopatrzenie. Gdy tuż przed nią zginął chłopak i miała całą twarz w jego krwi, to nie brała sobie tego na poważnie. Normalna osoba byłaby w szoku, a ją tylko to brzydziło, tym bardziej, że to była pierwsza osoba, która umarła na jej oczach. Poza tym, to wszystko wyszło Collins znakomicie, nie przebierała w słowach, napisała to przystępnym językiem, dzięki czemu książkę miło i szybko się czyta. Gorąco polecam osobom, które lubią książki science fiction z dużą ilością akcji. Jeśli chodzi o podział wiekowy, to chyba wszystkie osoby, które już rozumieją świat, czyli zdają sobie sprawę z okrucieństwa ludzi i ich chęci do siania nienawiści, jednak jest tu również coś z romansu, więc nie musimy się martwić, że nam się znudzi.