Krąg jest odpowiedzią na wszystkie pytania

Krąg

Autorzy: Mats Strandberg, Sara B. Elfgren

Tytuł oryginału: CIRKELN

Wydawnictwo: Czarna owca

Ilość stron: 572

Seria: Trylogia Engelfors

Moja ocena: 9/10

"Na pozór zwyczajne miasteczko Engelfors, w którym dzieją się dziwne rzeczy. Sześć dziewczyn właśnie rozpoczęło naukę w lokalnym liceum. Nic ich ze sobą nie łączy, każda z nich jest inna. Pewnej nocy, gdy na niebie pojawia się czerwony księżyc, dziewczyny spotykają się w parku. Nie wiedzą, jak ani dlaczego się tam znalazły. Odkrywają, że drzemią w nich tajemne moce, a ich życiu zagraża niebezpieczeństwo... Aby przeżyć, muszą działać wspólnie, tworząc magiczny krąg. Od tej chwili szkoła staje się dla nich sprawą życia i śmierci..."

"Nie ufajcie nikomu innemu. Ani waszym rodzinom, ani rodzeństwu. Ani przyjaciołom. Nawet największej miłości. I pamiętajcie: Krąg jest odpowiedzią."

  Z tym, że każda z tych dziewczyn jest inna, w pełni się zgadzam. Są tak od siebie różne, że pomimo iż są wprowadzone do fabuły ciurkiem, jedna po drugiej, to bez problemu można się zorientować, która to która. Bardzo to pochwalam, bo najczęściej przy poznaniu dużej ilości bohaterów na samym początku tworzy się mętlik w głowie i dopiero po pewnym czasie można zacząć ich rozróżniać. Na całe szczęście autorzy nie posługują się stereotypami, że osoby, które ratują świat, muszą być idealne, piękne i powabne. Jest wręcz odwrotnie. Dostrzegają one swoje niedoskonałości, mają bardzo wyraźnie zaznaczone wady i zalety, a zamiast standardowej reakcji "wow, ale super, mogę uratować świat i mam supermoce", pojawia się inna, bardziej przyziemna. Dziewczyny na początku raczej nie chcą mieć z tą sprawą nic wspólnego i starają się trzymać od niej jak najdalej, co w sumie nie jest dziwne. Dla kogo byłoby normalne to, że nagle staje się niewidzialnym albo chociażby pluć ogniem?

"Straszne rzeczy tak naprawdę nie są takie jak na filmie. Nie są fascynujące. Tylko przerażające i brudne.Przede wszystkim nie można ich wyłączyć."

 Najbardziej w sumie spodobało mi się to, że dziewczyny mają swoje problemy- jedna mieszka sama w domu i większość rzeczy, które tam się znajdują, zostały znalezione na śmietniku, drugiej ojczym nienawidzi i wiecznie się na nią wścieka o byle co, trzecia znowu nie potrafi odnaleźć się wśród ludzi i staje się wprost niewidzialna dla otoczenia. Ta książka uświadamia nam, że nie istnieją osoby idealne i nie mogą istnieć, każdy ma jakieś swoje kłopoty, choćby małe. Bardzo ładnie ukazane zostało tutaj również ich życie po szkolne i towarzyskie. Co prawda nie polecam tej książki dla osób, które niezbyt lubią czytać o upijaniu się, bo są takie momenty, co prawda nie za często, ale jednak wszystko jest bardzo ładnie i obrazowo opisane. Do języka i sposobie pisania nie ma się w sumie podstaw do czepiania się. Autorzy odwalili naprawdę kawał dobrej roboty.

"Sama słyszała, że robi z siebie kompletną idiotkę. Zawsze myślała, że pijani nie rozumieją, że robią z siebie kretynów. Teraz wie, że kiedy jest się wstawionym, to człowiek się nie przejmuje, że robi z siebie idiotę."

  Bardzo dobre jest również to, że w końcu akcja nie rozgrywa się w jakimś niesamowicie znanym mieście jak Nowy Jork czy Londyn, a w tak naprawdę zapadłej mieścinie gdzieś w Szwecji. Akcja rozwija się umiarkowanie, tak, że nawet przez moment się nie można znudzić. Pełno tu punktów zwrotnych, a autorzy igrają z nami podsuwając i dając nam uwierzyć w kolejne możliwości, po czym zastępują je innymi. Przy czytaniu Kręgu miałam naprawdę dużo świetnej zabawy i bardzo miło spędziłam czas. Z zapartym tchem śledziłam kolejne losy bohaterów modląc się o to, by nikt nie zginął. Książka porywa treścią i nieprzewidywalnością, wielu rzeczy tak naprawdę nie sposób przewidzieć. Cała fabuła jest najwyraźniej misternie spleciona z nitek pojedynczych wydarzeń i pozornie niezwiązanych ze sobą szczegółów. Jedyną sprawą, którą jakoś niezbyt łatwo mi było przełknąć, jest miłość do nauczyciela. Może i się czepiam, ale dla mnie to było to coś... mało naturalne.
 Hmmm... A z moich obserwacji wynika, że o wiele łatwiej i o wiele dłużej można pisać recenzje negatywne niż pozytywne. Po prostu jakoś... prościej jest wszystko wychwycić i wydobyć. Dobre książki są za dobre i zawsze ta dobroć się powtarza.

Książka przeczytana w ramach wyzwania

"Krew elfów"- czyli zaczynamy dłuższą historię

Krew elfów

Autor: Andrzej Sapkowski

Wydawnictwo:: superNOWA

Ilość stron: 295

Seria: saga o Wiedźminie

Moja ocena: 9/10

Po pierwszych dwóch tomach wstępnych Wiedźmina, czyli zbiorze 13 opowiadań, nadszedł czas na prawidłową powieść. Pierwszy tom sagi o Wiedźminie nawiązuje do poprzednich wydarzeń, a w rolach głównych są oczywiście dobrze nam znani z poprzednich części Geralt z Rivii, Ciri, piękna czarodziejka o kruczoczarnych włosach Yennefer, mistrz bardów Jaskier oraz wiele dopiero co poznanych postaci, takich jak Triss Merigold albo wiedźmini w Kaer Morhen. 

Mała Ciri, nazywana również Niespodzianką, jest na najlepszej drodze w kierunku zostania wiedźminką. Niektórzy ludzie jednak chcą ją odebrać Geraltowi, który stał się jej opiekunem, pod różnymi pretekstami. I nie są to dobre osoby. Jak uda im się wywinąć? I co się dzieje z małym Lwiątkiem z Calanthe?

"Czy rozumiesz teraz, czym jest neutralność, która tak cię porusza? Być neutralnym to nie znaczy być obojętnym i nieczułym. Nie trzeba zabijać w sobie uczuć. Wystarczy zabić w sobie nienawiść. Czy zrozumiałaś?"

  Zaczęła się ciągła fabuła. Ciri jest szkolona w Kaer Morhen, jednak jeszcze nie przechodzi tych wszystkich mutagennych przemian z jednego prostego powodu- jest dziewczyną. Do tej pory wiedźmini jeszcze nie uczyli kobiet swojego fachu, jednak zawsze musi być ten pierwszy raz, prawda? A Niespodzianka jest bardzo wytrwała i ćwiczy aż do skutku. Ne pierwszy plan wchodzą kolejno Triss Merigold i Yennefer, z którą Geralt dosyć chłodno ostatnimi czasy się obchodził. Tak naprawdę Ciri jest tutaj główną postacią, na któej skupia się cała akcja oraz wszyscy bohaterowie. To między innymi z jej powodu większość postaci natrafia na siebie albo walczy ze sobą. Nikt nie wie tak naprawdę, kim ona jest, do czego ma predyspozycje. Może do wszystkiego?
  Jak przystało na książki Sapkowskiego, nie brak tutaj wulgaryzmów, a także walk i bitew. Tworzą jednak one charakter powieści, dzięki któremu jest taka, jaka jest- czyli fantastyczna. Nie cierpi się na niedostatek- wszelkiego rodzaju fabuły i wątków jest w bród. Fragmenty humorystyczne są naprawdę na poziomie, chociażby moment, w którym Triss zajmuje się Ciri i idzie następnie z pretensjami do wiedźminów. Wyobrażenie sobie ich min jest po prostu prześmieszne! Nie mówiąc już o ich osłupieniu na wiadomość o tym, że całkowicie zapomnieli, że jednak ich uczennica jest kobietą.
  Bardzo ciekawa jest więź pomiędzy Niespodzianką a  Geraltem, która staje się tak duża, że Yennefer zaczyna powątpiewać w swoją pozycję na czele najważniejszych dla wiedźmina kobiet. Jednak zdaje sobie sprawę, że to jest bezpodstawne, w każdym razie w sensie romansowym, po tym, jak poznaje bliżej Lwiątko z Calanthe.

"Nadchodzą trudne czasy- powiedziała cicho.- Trudne i niebezpieczne. Nadchodzi czas zmian. Przykro byłoby starzeć się w przekonaniu, że nie uczyniło się się niczego, by te zmiany, które nadchodzą, były zmianami na lepsze. Prawda?

  Po drodze przez fabułę poznajemy również grupkę krasnoludów, a na ich czele- Yarpena Zigrina, rubasznego wesołka o nieskalanym poczuciu humoru. Szybko zaprzyjaźnia się z Ciri i szczerze mówiąc mam nadzieję, że dosyć często będzie pojawiał się w kolejnych tomach, bo przynosi ze sobą porcję krasnoludzkiego humoru.
  W tej książce zabrakło mi jednak trochę bardziej wiedźmińskich profesji- niby Geralt został wynajęty do ochrony statków przed żagnicami, jednak tej akcji moim zdaniem było zdecydowanie za mało. Przydałby się w sumie jeszcze jakiś porządny potwór, ale poza tym fabuła była bez zarzutu. Pełno akcji, w pewnych momentach cały czas czytało się jedynie długie dialogi, bez opisów tego, co bohater robi. Potem po na przykład ćwiczeniach Ciri w Kaer Morhen jest się lekko zdziwionym.
  Powieść zalicza się do klasycznej fantastyki z magią, potworami i różnymi rasami typu krasnolud i elf. Tutaj nie decyduje się o swoim przeznaczeniu, najczęściej ono samo cię nakierowuje na ścieżkę życia. Niestety, na Niespodziankę szykowany jest właśnie spisek. Co będzie dalej? Jestem strasznie ciekawa i już nie mogę się doczekać kolejnej części.

Książka przeczytana w ramach wyzwania